Het succes van een congres is het meest eenvoudig te meten in de gangen. Dat moment dat de deuren net open gaan en er dynamische changementen tussen het ene zaaltje en het andere plaats vinden. Je hoeft eigenlijk alleen die deuren maar in de gaten te houden, samen met de non verbale en microscopische mimiek van de mensen die er uit komen, om te signaleren of er even daarvoor een feestje was.

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik veel deuren open en dicht heb zien gaan op het congres van Quantified Self. Ik zat steeds buíten de zaaltjes. In plaats van er in. Niet dat ik ongeïnteresseerd was. Of omdat ik alles al wist. Integendeel. Ik weet eigenlijk betrekkelijk weinig. Zeg maar gerust ‘zeer weinig’. Op digitaal en ICT gebied kan ik nog net de aan- en uitknop vinden op apparaten, en zodra het aantrekkelijke plastic kastje verwijderd is en je alleen nog maar draadjes en schroefjes ziet, ontstaat er spontaan kortsluiting in mijn hoofd. Psychologen zouden het vast en zeker projectie noemen.

Gelukkig ben ik wel heel erg geïnteresseerd in gedrag. En in het waarom achter het waarom. En ik hou van overzichtjes. Gewoon. Omdat overzichtjes handig zijn. Dus maak ik lijstjes. En tekeningen. Lijstjes van leuke dingen die ik deed. Van plekken waar ik was. Van hoe vaak ik me blij voel in een maand. Hoeveel geld ik uitgeef op een dag. En waaraan. Hoeveel ik beweeg. Hoeveel ik niet beweeg. Wat ik eet. En waarom ik eet. Dit gebeurt altijd in fases. En altijd met pen en papier. Want dat vind ik handig.

Dus nu die lijstjes opeens een naam hadden gekregen in Quantified Self, en allerlei andere mensen kennelijk ook van dit soort lijstjes maakten, zag ik opeens een nieuwe Efteling ontstaan.

‘Waar ben je mee bezig?’ vroegen vrienden. En ik moet toegeven – Het was vast een beetje gek. Ik. Die lang leve de analoge wereld nog redelijk functioneerde, toverde nu de ene na de andere app uit mijn hoge hoed. Al weet ik niks van techniek, een app kan ik heus wel downloaden. Zo onwetend ben ik nou ook weer niet. Zo’n app maakt uit zichzelf allerlei analyses. Hoef je niks voor te doen. Telt op. Trekt af. Berekend gemiddelden. En als je mazzel hebt geeft ie je ook nog een leuk adviesje mee. Waar je uiteindelijk dan een gezonder, gelukkiger,  en blijer mens van wordt. Nietwaar?

Dus ik naar de Quantified Self Conference in Amsterdam. En in plaats van dat ik zaaltjes zocht waar ik als digi-nitwit enlightened zou worden over een nieuwe app, had ik de mooiste ontmoetingen en deed ik de meest geweldige inzichten op in de gangen. Tussendoor. Daar waar de lucht stroomt en je precies kunt voelen hoe de sfeer is. En sjongejonge. Die stroomde goed.

Ik leerde ZEO kennen. Een app met allerlei apparaten waarmee je je slaap tot in detail kunt volgen. Hierdoor leer je je slaappatroon kennen, wat weer kan helpen je slaap te optimaliseren. Wist je trouwens dat je tijdens je slaap het hardste werkt? Je verwerkt. Je leert. Je valt af. Je herstelt. It better be good then!

Withings kende ik al, maar het blijft leuk! Je koppelt een weegschaal, een bloeddrukmeter (en kennelijk past een babyfoon ook) aan je iphone/pad, et voila the Magic Happens! Ideaal als je toe bent aan wat verdieping over je eigen gezondheid en geen euro’s wilt uitgeven aan consulenten hier of daar.

Dan zijn er nog Fitbit (o.a stappenteller) Runkeeper (hardlopende ‘stappenteller’ & fitness app). Foodzy (lijkt op weightwatchers systeem, maar dan gezelliger). Op HAY [How Are You] kun je eerder genoemde apps en nog wat andere dingen verzamelen en samen laten komen in één systeem. Het analyseert. Evalueert. En geeft zelfs een stukje coaching mee.

Vervolgens kan ik nu, dankzij Herman precíes uitleggen hoe een Arduino werkt. En da’s best knap kan ik je vertellen. Ik kan trouwens niet alleen vertellen hoe het ding opgebouwd is. Ik weet nu zelfs hoe het komt dat je je rookmelder er op afstand aan kan koppelen ( http://vimeo.com/31544221 ).  Ja. Dat kan ik nu.

Halverwege de dag wist ik veel meer dan de uren daarvoor, en bleek ik ook nog eens minder dom. Een groot Hoera! Echter. Ergens in mijn hoofd bleven mijn pen en papier aan me kriebelen. Die dingen waar ik zo makkelijk mijn gevoelsleven mee kon volgen. Ik had een paar weken eerder moodscope al ontdekt. Op QS kwam moodjam langs – even better! Want moodjam werkt met kleurtjes en geeft op die manier in kleur weer hoe je je voelde gedurende een dag. Er werd me verteld over Track your Happiness ,  een app die je activiteit koppelt aan je gevoel van dat moment en zo ontdekt welke activiteiten jij het leukst vindt. Of juist niet.

Allemaal prachtig. Maar het potlood en papier bleven fluisteren. Ik vertelde het aan Joost , die lachend antwoordde: ‘Wacht maar op Laurie Frick. Dat vind jij leuk’. En Joost had gelijk. Ik vind Laurie geweldig! Ze verzamelt net als alle anderen data over haar eigen handelen en functioneren. En dat zet ze – kort gezegd – om in kunst. Ze werkt veel met herhaling en kleur. En blijft uit de anekdote. Die mag je zelf er bij fantaseren.

Ook de NYT heeft Laurie’s werk al opgepikt, en dat is handig. Want op die manier leren mensen verschillende facetten kennen van QS. Facetten die ze er eerst misschien helemaal niet bij bedacht zouden hebben. Door QS zou de gezondheidssector sneller en effectiever kunnen werken. Het onderwijs en de hulpverlening hebben er baat bij. Ik kan eigenlijk niets bedenken dat niet zou kunnen profiteren van deze methode van ‘self tracking‘. Probeer het. Kies iets. En kijk wat het doet. En ja. Dat mag dus ook gewoon als je potlood & papier gebruikt.

En of ik nou heel veel deuren open en dicht heb zien gaan. Of ik nu op de gang zat. In een zaaltje. Of ergens tussen alles door flaneerde. De momenten waren stuk voor stuk pareltjes. Door de mensen. De methode. De openheid en de enorme interesse die er leefde voor onderzoek. Later op de avond vertrokken veel bezoekers terwijl ik met anderen nog een wijntje dronk. ‘Magic happens in the moments between’ zei iemand. En that’s totally true. Het is maar hoe je kijkt.

Note: Voor de pro’s onder ons – Thom vertelde tijdens de borrel (daar waar je nog meer leert) dat de Weka Toolkit uit Nieuw Zeeland een uitkomst is. Ik loop iets achter, maar mocht je zin hebben..

Note: Lees ook het verhaal van Paul Miller. Hij geeft een mooie inhoudelijke beleving van het congres, en gaat dieper in op specifieke ervaringen. Mooi!

Attitude Creativiteit ontmoeting Out of the Box verandering