Op verzoek kwam er een vraag of ik zou kunnen uitleggen hoe het toch komt dat een methodiek als ‘Dragon Dreaming’ zó goed kan zijn en toch zo weinig zichtbaar. In dit stuk doe ik een poging het te verhelderen.

De magie van Dragon Dreaming ontdekken is maar voor enkelen weg gelegd – Je moet er al voor in een training hebben gezeten, of de mazzel hebben in een project te belanden dat gebruik maakt van de methode. En laten we wel wezen, in Nederland is die kans vrij klein.

Zo ging ikzelf in 2012 per ongeluk het land opruimen in één dag, waardoor ik er in Estland achter kwam dat de initiator van Slovenië (Nara Petrovic) gebruik had gemaakt van Dragon Dreaming bij de initiatiefase. Ik logeerde een week bij Nara, dus was er ruim voldoende tijd om de methode me eigen te maken en visie elementen te implementeren in de Hollandse opruimdag. Niet veel later ontmoette ik John (Croft), co-founder van de methodiek en werd uitgenodigd om een 10-daagse train-de-trainer te volgen in datzelfde Slovenië. Wat meehielp (en een heel belangrijke reden is waarom ik nu trainer in Dragon Dreaming ben) is het feit dat ik al twintig jaar met groepen werk en negen jaar aan psycho-sociale opleidingen met me meezeul.

Toen ik net trainer was zag ik, net als vele anderen, een wereld vol onuitputtelijke mogelijkheden liggen voor Dragon Dreaming. Er stond níets op papier! John sjouwde een groot dik boek (als dat van Sinterklaas) met zich mee de wereld over, naar elk continent waar hij kwam, de website was tragisch verouderd en er was níets vastgelegd. Dat ik ditzelfde met een evenement, zoals KeepitCleanDay, wenste vond ik logisch, maar een methode net zo neerzetten? Wow. ‘Operatie Gemiste Kans’, dacht ik.

Je zal vast begrijpen dat ik dus zelf ook van een redelijk kouwe kermis thuis kwam, toen ik ontdekte dat er een soort ‘laid back’ manier van handelen bleek te zijn binnen de Dragon Dreaming community, die er niet uitzag alsof het ging veranderen. In de zomer van 2015 stapten ik, drie Duitse trainers, een Oostenrijkse trainer, een Italiaanse, een Portugese, twee Spaanse, en twee Brazilianen een werkgroepje in om dit euvel voor eens en voor altijd op te lossen. Het project loopt nog steeds en we lachen er hartelijk om…

Wat is er aan de hand?

Dragon Dreaming vindt haar oorsprong bij de wijsheid van de Aboriginals – een natuurvolk uit Australië dat nomadisch van aard is. De Aboriginals geloven dat alles van de aarde is en dat als je verhuist, je de plek achterlaat zoals je gekomen bent. Daarom bouwen ze geen dorpen, geen religieuze tempels of kerken en herstellen de aarde zoals ze haar vonden. Tegenwoordig is dit natuurlijk allemaal anders, kijk maar eens naar de verhalen die er vanuit Australië de aarde over waaien, maar dat neemt de oorsprong van een intentie niet weg. Organisatie psychologen hebben al lang geleden geconstateerd dat de ‘ziel’ van de initiator in elk bedrijf tot uiting komt. Het is het zaadje dat doorgroeit tot een plant. Welke pokon, potgrond of mest je het ook geeft – de ziel blijft de ziel. Dit klinkt zweverig en dat is het niet. Het werkt in Nederland net zo, alleen noemen wij het anders.

Een ander belangrijk element bij Dragon Dreaming is de dreamtime, een spiritueel beeld van hoe de aarde en het universum parallelle werelden zijn, naast elkaar bestaan en beiden de werkelijkheid weerspiegelen. Voor Aboriginals zijn alle signalen die de natuur vertelt, verhalen vanuit de dreamtime. Dromen zijn er om serieus genomen te worden, omdat je op momenten van slaap andere inzichten en aha-momenten tot je krijgt. Door zowel de natuur als de inzichten na je slaap met elkaar te delen (exposure te geven), ontstaat er collectieve intelligentie en kunnen er gemakkelijker wijze beslissingen worden genomen. Binnen de Dragon Dreaming methodiek werken we daarom met ‘Pinakarri‘, een korte meditatie die eerder aanvoelt als een bezinningsmomentje dan een lange sessie op een kussen.

Elke interventie binnen Dragon Dreaming is terug te voeren naar de natuur. Naar een holistische manier van werken met dat wat er op dat moment voorradig is. Tegelijkertijd is elke interventie tevens te verklaren vanuit de sociologie en psychologie. Dit verbindt het westers denken met het natuurlijk handelen van tribes. In trainingen in Nederland vergelijk ik het vaak met de manier waarop Hollandse boeren hun bedrijf beheren. Elk volk op aarde kent namelijk de cycli van de natuur, daarvoor hoef je echt niet helemaal naar Australie te vliegen.

Maar wat is nou dat Nomadisch Organiseren?

Op een nazomerdag in 2015 zat John (Croft) in een taxi in Buenas Aires en liet zijn grote, dikke boek daar per ongeluk liggen, toen hij uitstapte. Een taxi terug vinden in Buenas Aires is best een beetje veel gedoe, dus zat er niks anders op dan het verlies te erkennen en door te gaan. In dit dikke boek stond alles wat John de afgelopen jaren vastgelegd had. Zomaar, hatseflats, weg. Vrijwel gelijktijdig aan die gebeurtenis organiseerden wij een internationaal groepje om een stichting op te richten voor Dragon Dreaming. Dit deden we grotendeels om Dragon Dreaming juridisch te beschermen. Vrijwel net zo gelijktijdig werd KeepitCleanDay gekaapt door iemand die vond dat hij de nieuwe ‘projectleider’ moest zijn, zonder dat hij de moeite wilde nemen om met mij een uurtje koffie te drinken waarbij ik alle visionaire dingen over kon en wilde dragen.

Soms gebeuren er een aantal zaken tegelijk om je iets te laten zien. Als je dan nog steeds niet kijken wil, heb je stront in je ogen.

Zonder papier en geld. 

KeepitCleanDay is gecreëerd zonder papier en geld. Ondertussen vragen mensen in regio’s subsidie aan (€1,80 per bewoner per gemeente) om het in hun eigen stad of dorp te kunnen organiseren, maar de kern gebeurt consequent zonder geld. Omdat ik nogal gemakzuchtig, lui, efficiënt aangelegd ben (ik begrijp vaak oprecht niet waarom dingen vastgelegd worden als ik het zo ook wel begrijp), kwam er over KeepitCleanDay niets op papier te staan. En dat er geen enkele juridische letter op papier staat over KeepitCleanDay is omdat ik heilig geloof dat een idee over een gezonde aarde van iedereen is. En als iets van iedereen is, dan kan je het niet claimen en dus ook niet pikken en mag dus iedereen meedoen. Kinderlogica, maar het werkt wel zo.

Dragon Dreaming heeft diezelfde logica. Het is gecreëerd vanuit een overtuiging dat iedereen er mee werken mag en kan. Tegenwoordig zetten we dat vast in ‘creative commons’, want dan lijkt het nog ergens op. Maar uiteraard is zelfs dat een schijnwerkelijkheid. John en zijn (overleden) vrouw Vivienne, hebben Dragon Dreaming ontwikkeld uit allerlei bronnen die al-lang beschikbaar waren op de aarde. Ze hebben wetenschappelijke kennis toegevoegd, neurologische informatie gebruikt, natuurwijsheid er doorheen gevlochten en maatschappelijk relevante ervaringen vermengd met elkaar, waardoor er een blended methode ontstond.

Dat we als trainers geld vragen voor trainingen staat daar uiteraard los van – een mens moet leven en heeft inkomsten nodig om in de maatschappij van vandaag in zijn behoeften te voorzien. Dat dit een normaal tarief mag zijn, zien we internationaal ook overal hetzelfde. De methode is open en vrij voor iedereen, maar de begeleiding van een trainer vraagt zowel tijd, als energie, als kunde, als kennis van die trainer. Daar onuitputtelijk gebruik van maken is zelfs gemeen om te doen. Dan ga je voorbij aan het recht van elk vrij mens (ik schrijf dit uiteraard bewust, want toen ik net trainer was kreeg ik allerlei mail van mensen die ‘vonden’ dat ik gratis training aan ze moest geeft. Nu lach ik er hartelijk om, maar dat duurde wel even. De absurditeit). We hebben bij Dragon Dreaming afgesproken dat we 10% van onze inkomsten delen met een sociaal project. Ik geef dat vorm door projecten of mensen uit te nodigen waar ik in geloof. Zo is er altijd een win-win-win.

Maar dat papier dan!?

Terug naar het begin van mijn verhaal. Toen ik nog het idee had dat we onze schouders er onder moesten zetten en Dragon Dreaming presenteren, net zoals de mensen uit Sillicon Valley dat doen met Lean Start Up, Scrum etc. Grote groepen aanspreken en hardop zeggen dat hoe goed de methode is.

Door het los te laten ga je niet altijd sneller, maar je gaat wel altijd de route die je gaan moet. Op een nomadische manier van A naar B, met oog voor alles dat er al aanwezig is. Dat wil niet zeggen dat je niks onderneemt, of zomaar wat achterover leunt. Nee, je handelt op het moment dat het noodzakelijk is. Dat betekent, luisteren naar de natuur. Kijken naar hoe de wind waait. Aandacht hebben voor de onderstroom van het water en laveren op het juiste moment omdat je anders een klapgijp maakt. In het westen hebben we dit gegoten in ‘sociaal ondernemerschap’, al vind ik zelf dat elk ondernemerschap sociaal hoort te zijn.

Papier is niet noodzakelijk om succesvol te zijn! Papier is alleen noodzakelijk als je communiceren wilt óf bang bent voor verlies (dan noemen we het meestal een contract). Zonder papier projecten creëren is vaak zelfs makkelijker, zeker in een tijd waarin digitalisering zoveel mogelijkheden biedt. Alles dat je vroeger op papier wilde zetten in het kader van communicatie, kan je nu in een digitale tool planten en elkaar werkelijk ontmoeten op het moment dat je elkaar ziet. Contracten en juridische zaken ruil je in voor vertrouwen en je gaat aan de slag. (als je nu denkt ‘Ja, maar!’ dan heb je nog een klusje te klaren met jezelf en je teamleden).

Persoonlijk denk ik niet dat de Aboriginals, de Maya, de Noord Amerikaanse Indianen en al die andere natuurvolkeren, ons zouden verafschuwen als ze zouden zien hoe we gebruik maken van een nieuwe parallelle wereld die we ‘digitalisering’ noemen. Aarde en Universum gaan prima samen. ;)