Wat is er aan de hand in onderwijsland?

Laten we beginnen met vertellen dat er ook veel goed gaat! De afgelopen vier jaar zag ik, als interim docent, tien verschillende scholen van de binnenkant. Wat ze met elkaar gemeen hadden, was de ongelofelijke betrokkenheid van docenten. Ik ben onder de indruk van de manier waarop docenten hun best doen, al zie je dat niet altijd van de buitenkant. Al tonen ze dat niet altijd naar buiten toe, het is er wel degelijk! Want, ook in een schijnbare klacht schuilt de wens om er iets van te maken. Ook in het stellen van een hulpvraag, of het delen van een verhaal. Elke vorm van communicatie is een moment van contact. Van de wens om iets te willen vertellen, zodat de situatie beter wordt.

Wat ik daarnaast ook zag, is de directe aanleiding om in het volgend schooljaar mezelf op een vernieuwende manier als ‘disruptieve interim docent’ aan te bieden (iedereen met een beter woord: wees welkom het me te laten weten!).

Er viel me op dat op 80% van de momenten, de docent als ‘lesboer’ wordt gezien. [Voor iedereen die nu denkt: “Uh, dat is toch logisch“. Lees even door].

Als een professional, dan wel expert, die binnen zijn vakgebied iets zeggen mag. Die, binnen het vak inhoudelijke ontwikkelingen delen mag. Maar, dat het niet de bedoeling is dat je je met andere zaken binnen de onderwijsinstelling bemoeit. Zonder daarin mensen tekort willen doen, kan ik zeggen, dat ik dit als heel pijnlijk heb ervaren. Schrijnende situaties. Ik heb mensen hierdoor zien vertrekken, ziek worden, dicht klappen en boos worden. Allicht zijn er ook scholen die hier anders mee omgaan. Echter, na tien scholen in vier jaar, denk ik dat dat eerder uitzondering dan regel is.

Een docent is meer dan een ‘lesboer’ alleen. Het is iemand met meer talenten, dan alleen het vak dat hij geeft (als dat al het vakgebied van voorkeur is). Met jaren ervaring voor de klas. Met jaren ervaring in het voeren van dialogen, luisteren en managen (of dacht je dat dertig pubers vanzelf naar je luisteren? ;)). En niet te vergeten, alles dat hij buiten het leslokaal aan kennis en vaardigheden op doet. Ervaring waar hij, ook nog eens van gaat stralen als hij er over praat.

Waarom ‘gebruiken‘ we de docent dan niet op een veel breder gebied dan zijn vakgebied alleen? Waarom mogen docenten in de meeste situaties enkel als reageerder optreden in plaats van creator? Als we de docent als geheel gaan zien, zal er meer disruptief verbonden kunnen worden binnen de school. Hierdoor zal het onderwijsniveau als vanzelf stijgen. Er kan verbreed worden ontwikkeld en het aanbod zal verrijkt worden. En, niet onbelangrijk, op het moment dat mensen meer variatie en plezier in hun taken krijgen, stijgt de betrokkenheid en daalt het ziekteverzuim.