Iets minder dan een jaar geleden begon ik met het schrijven van deze ‘Columns’. Om twee redenen. De eerste was dat ik wel eens wilde testen hoe ik het zou vinden als ik geen controle meer had op mijn lezerspubliek. Schrijven doe ik al lang. Maar altijd koos ik zelf wie de woorden lezen mocht. Leuk. Maar je schiet er werkelijk geen sodemieter mee op.

De tweede reden was dat ik allerlei dingen meemaakte, die heel gewoon waren, maar toch telkens bijzonder bleken. Het is maar hoe je naar de dingen kijkt. Ingewikkelder is het niet. Maar omdat we vaak onze belevenissen integreren met wie we zijn, valt het ons niet op. Totdat je je hele Leefveld verschuift. En dat deed ik. Iets langer dan een jaar geleden. Dus stond ik geregeld met ogen zo groot als schoteltjes om me heen te turen in het veld. En telkens dacht ik:’ Onthouden Annette! Dit moét je onthouden.’  Onthouden, zodat ik het later zelf ook zou kunnen toepassen. Of zou kunnen reproduceren als het een wonderlijke ingeving van mezelf betrof. Leek me handig. [En dat was het ook kan ik u zeggen!].

Maar goed. Dat even ter zijde. Nu waar het om gaat.

Het zit namelijk zo dat ik een leuk Projectje gestart ben. Waarvan het enorm handig kan zijn als ik dit vast leg. 1. Omdat ik waarschijnlijk nog wel vaker in dit soort projectjes zal belanden. En 2. Omdat er. Misschien. Wellicht. Eventueel. Mensen zijn die er iets aan kunnen hebben. Enigszins ijdel lijkt dit wel. Maar wacht maar af. Ik ga nog door het slijk zo meteen. Heus.

Het Project gaat over mijn Huis. Ik heb een geweldig Huis. Ik hou van haar. We zijn al bijna acht jaar goede vrienden. Ze vangt me op. Ze koestert me. En danst met me. Zo vaak ik wil. En dat wil ik vaak. Ze vindt het allemaal goed.

Maar sinds ik terug ben uit Rome botert het niet meer helemaal tussen ons. Nu begrijp ik dat wel. Want toen ik terug kwam uit Rome. Heb ik besloten dat ik meerdere huizen hebben wil. Dat ik in de toekomst op meer plekken wil kunnen thuiskomen. En dit huis – in Amsterdam – wil ik zo inrichten dat er vaker mensen kunnen logeren. Op dit moment kan dat ook. Maar. Laten we eerlijk zijn. Het is wel een ‘Annette-Huis’. Het is doordrenkt met ‘Mij’. Heel leuk. Want ik ben best leuk. Maar ik vond. Dat het iets wereldser moest. Met minder Annette. En meer Wereld.

Kennelijk moest mijn huis daar nog even aan wennen. En zijn we langzaam uit elkaar gegroeid. Dus nu. Heb ik een plan: Ik ga #HouseHacken. Wat is #HouseHacking? Wel. Dat weet ik zelf ook nog niet zo goed. Maar daar gaan we de komende maanden samen achter komen.

Er bestaat al jaren zoiets als LifeHacking . Waarbij mensen handige slimme dingen doen om het Leven eenvoudiger en niet onnodig ingewikkeld te maken. Een uitkomst. Verschillende branches geven het andere namen. Maar zolang het werkt maakt dat geen donder uit. Er is ook nog een boek. ‘Simplify Your Life’. Waar allerlei praktische tips in staan om op verschillende niveaus je Leven te versimpelen. Ontzettend leuk boek. En ik heb het. Dus toen ik opeens bedacht dat ik alles in mijn Huis ging ‘Versimpelen’, kwam ik automatisch uit bij ‘Hacken‘. En zo werd het #HouseHacking.

Nu mijn Huis: Valt wel mee. Dacht ik. Er verschuiven weleens wat plinten. Je ziet zo nu en dan elektriciteitsdraadjes hangen. Hier en daar zit een gat in de muur. Is daar achtergebleven toen ik geen zin meer had. Soms spot je een gekleurd streepje op de muur. Van een moment dat ik de tijd niet nam om iets af te tapen bij het schilderen. Ik heb een tv uit 1994. Een Ghettoblaster omdat ik niet kiezen kon welk ‘Torentje’ ik wilde. En stapels tijdschriften die ik allemaal nog categoriseren wil. Er kon immers wel eens iets handigs in staan. [Verder is het echt leuk hoor!]

Ik vind het niet erg. Ik ziet het niet. En laatst noemde iemand het ‘wel schattig‘. Toen overwoog ik even om er een USP van te maken.

Alleen mijn familie kijkt nog weleens verwonderd en stiekem giechelend om zich heen. Maar daar hebben ze dan ook alle reden toe. Ik stam namelijk [vast per ongeluk] uit zo’n familie waar iedereen kan klussen. En het ook nog doet. Mijn ouders wonen in een huis dat door mijn oom gebouwd is. Waarbij ze zelf nog wat extra helften hebben toegevoegd. Mijn opa woont in een zelf gebouwd huis. Een andere oom had een Doe Het Zelf  Zaak dat nu door mijn neefje wordt gerund. En dan heeft mijn broertje [die notabene vijf jaar jonger is] al twee huizen vanaf casco opgebouwd. Terwijl het niet eens zijn werk is. Maar gewoon ‘leuk’. Ik ben het Zwarte-eigen-huis-en-tuin-Schaap van de familie. Gelukkig kan ik andere dingen heel goed. En houden ze toch wel van me. Maar anders was het sneu hoor. Voor mij dan.

Ik hou nou eenmaal niet vreselijk veel van tijd besteden aan mijn woonomgeving. En ik hou niet van geld uitgeven aan hebbedingen. Ik hou van doedingen. En aangezien je je geld maar één keer uit kan geven. En ik nogal pragmatisch ingesteld ben lijdt de inhoud van mijn huis daaraan. Dus gaan al mijn blije centjes naar Mooie Avonturen in plaats van Handige Spullen.

Maar dat gaat nu veranderen! Het is immers de enige  manier om weer vrienden te worden met mijn Huis. En om er een Wereldse Locatie van te maken. De komende maanden zul je daarom een nieuwe categorie tussen de columns vinden: #HouseHacking. En heb je leuke Tips? Laat het me weten! Alle ideeën en blije toevoegingen zijn Welkom!

Als je verder wilt bladeren over LifeHacking, dan kun je het beste kijken bij de volgende mensen:  Martijn, Sanne, Frank, Daan & Annedien. Die zijn er ver gevorderd in!

  Dilemma 1. Een prima werkende TV, maar al die draadjes…

Creativiteit HouseHacking verandering