Afgelopen zaterdag was ik op het Congres van het Provocatief Coachen. Voor iemand met een stigmatiserende weerstand tegen het woord ‘coachen’ was dat best knap. Het viel me alles mee. Sterker nog, het was exact wat ik nodig had. Een huis dat ik al kende, opnieuw ingericht. Met een likje
Op 30 mei 2024 ga ik sinds de pandemie weer een training met open inschrijving geven! Enorm veel zin in! Ik kijk er ook erg naar uit om dat in mijn geboortedorp Lemmer te doen. Hieronder vind je alle informatie. Wellicht ontmoeten we elkaar dan! Wil je onderstaande info in
Regelmatig krabbel ik tijdens teamsessies niet bestaande woorden op flip-over vellen met de bedoeling om er een tijdelijke duiding aan iets te geven. Taal is cultuur, en omdat we tijdens sessies altijd een eigen cultuur creëren helpen woorden het proces goed mee. Zo ontstond ook ‘kennisreflectie’. Geen bestaand woord, maar
. Naast het algemene deel over een jaar lang twitter X als digitale tuin, ligt er een veel spannender deel. Dat van de interacties. Daar waar de werkelijke reflectie begint, en waar het me natuurlijk om te doen was. Een beetje je processen tracken, gedachten delen en lessen publiek maken
In 2023 gebruikte ik twitter X een jaar lang als mijn ‘digitale tuin’. Ik zocht een manier om ongefilterd mijn gedachten, ideeën en inzichten weer te kunnen delen. Ik bedoel hier niet het ontbreken van ethiek en discretie mee, maar een persoonlijk gevoel van vrijheid. Dit was ik tijdens de
Ik groeide op aan het IJsselmeer, waar mijn zomers gevuld waren met terras lopen, strand hangen en disco dansen. Het voordeel van opgroeien in een toeristisch dorp is dat je elke avond tussen nieuwe mensen staat. Voor nieuwsgierig aangelegde types zoals ik, een feest! Elke dag weer feest met nieuwe
Nee, dit is niet weer zo’n stuk. En misschien ook wel. Ik ben nooít seksueel misbruikt, over tafels getrokken of miskend. Wel stopte ik grotendeels met het geven van lezingen omdat ik klaar was met de sekse-gedreven en competitieve dynamiek in de coulissen. Een competitie die ik überhaupt niet begreep.
Abstract. Eind januari ben ik vijf dagen in London waar ik naar de BETT ga, een mondiale EdTech beurs waar de gangbare digitale middelen worden toegelicht en tentoongespreid, maar waar ook vanuit onderwijsinhoud sessies zijn, en de nieuwste internationale ontwikkelingen spelen. Daarnaast ga ik verder met de werking van ‘Digital
Abstract. Eind januari ben ik vijf dagen in London waar ik naar de BETT ga, een mondiale EdTech beurs waar de gangbare digitale middelen worden toegelicht en tentoongespreid, maar waar ook vanuit onderwijsinhoud sessies zijn, en de nieuwste internationale ontwikkelingen spelen. Daarnaast ga ik verder met de werking van ‘Digital
Abstract. Eind januari ben ik vijf dagen in London waar ik naar de BETT ga, een mondiale EdTech beurs waar de gangbare digitale middelen worden toegelicht en tentoongespreid, maar waar ook vanuit onderwijsinhoud sessies zijn, en de nieuwste internationale ontwikkelingen spelen. Daarnaast ga ik verder met de werking van ‘Digital
Abstract. Eind januari ben ik vijf dagen in London waar ik naar de BETT ga, een mondiale EdTech beurs waar de gangbare digitale middelen worden toegelicht en tentoongespreid, maar waar ook vanuit onderwijsinhoud sessies zijn, en de nieuwste internationale ontwikkelingen spelen. Daarnaast ga ik verder met de werking van ‘Digital
Er zijn inzichten die je eerder had willen opdoen. Veel eerder. Het overkomt me niet vaak, maar de afgelopen 48uur ontvouwde zich in mijn denken een achtbaan, waarvan ik geen idee had dat die nog op me stond te wachten… Wat een cadeau. In het boek ‘De Canon van Leren
Er zal vast weinig onderscheid zijn tussen de laatste der Mohikanen en mij, maar gevoelsmatig komen we wat mij betreft nog steeds nèt uit covid. Natuurlijk is dat feitelijk niet zo. Dat weet ik verstandelijk ook. Maar laat ik het dan zo zeggen dat ik pas sinds deze zomer weer
Een frequent buzzwoord in mijn werk afgelopen jaar was het woord ‘onderstroom’. Ik weet niet hoe het in alle sectoren zit, maar het onderwijsveld en veiligheidsdomein hielden er maar niet over op. De laatste maanden betrapte ik mezelf zo nu en dan zelfs op inwendig commentaar als het woord weer
Jawel. Dat mag wel. Vanaf komend kalenderjaar – en doorgevoerd vanaf het school 2024/2025 – zijn smartphones voor niet-educatief gebruik in het klaslokaal niet meer welkom. Dit houdt concreet in dat alles dat niets met onderwijskundige inhoud te maken heeft, buiten de les gehouden wordt. Kortom. Er verandert dus niks.
Terwijl ik nadenk over een overheidstraject waarbij een digitale tuin straks een ondersteunende rol speelt, vraag ik me tegelijkertijd af of het zinvol is om me eerst maar eens te richten op dat wat je er aan hebt. Wat moet een mens met een digitale tuin? Waarom zou je je
‘Je bent zoveel vrolijker dan afgelopen zomer‘ zegt ze. Ik zit met een vriendin in een restaurant aan de kaasfondue. Haar man houdt niet van kaas, dus doen we deze winter samen een tourtje langs Amsterdamse fondues. Om ons heen kleurrijke pannetjes en dippende mensen. Het doet de sfeer goed.
We leven in een tijdsframe waar thema’s als vrede en vergeving bij ons allen wel ergens een snaar raakt. Soms naar een oude herinnering, of een weggestopte gebeurtenis die op onverwachte momenten terug komt. Of naar moedeloosheid over de wereld, een verlangen om het anders te doen, of verbindingen terug
Dit blog is de eerste in een serie over het gat tussen de beleidswereld en de werkelijkheid in de praktijk. In het besef dat de beleidskant niet te veranderen is, omdat er minder urgentie leeft, zet ik de komende tijd een aantal gedachte-experimenten op een rijtje. Zonder waarheden, met interpretaties.
Het woord ‘veranderen’ leerde ik veranderen in het jaar 2006… Dit was het jaar dat ik met ex-gedetineerde WA-Jongers ging werken in een gedragscentrum dat aan elkaar hing van een zeer goed gelukte houtje-touwtje mentaliteit. Onze doelgroep: Mannelijke jongens in de leeftijd van 16 – 26 jaar. Veel van hen
‘Maar Annette, íedereen is welkom aan onze tafel‘. Het is een gesprek dat alweer een paar jaar geleden plaatsvond. ‘Iedereen?‘ vraag ik. Hij knikt. Ik ben bij een community waar samen geleefd wordt volgens ecologische principes. Het is een prachtige plek. In het groen, waar je de vogels en wind
Je kunt – vooral binnen organisaties – mensen alléén iets leren die iets wíllen leren. In alle andere gevallen gebeurt er niks. ;) Dan worden ze boos, gaan projecteren, externaliseren, wijzen je af, of besluiten dat je niet goed genoeg bent, waardoor er dubbel-verlies geleden wordt. Het is allemaal mogelijk
Zonder omwegen: Je kunt simpelweg níet voor een zaal gaan staan met een power-point en een lineair verhaal, terwijl je ondertussen de zaal vertelt dat er anders georganiseerd moet worden. Het slaat werkelijk als een tang op een varken (of een ander spreekwoord dat beter past). Leren als zodanig moet
Op mijn studentenkamer in Groningen hing vroeger een ansichtkaart van Loesje. ‘Als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht’. Voor een type als ik was dit denkbeeld een geschenk uit de hemel. Door een combinatie van sentiment en empathie was ik een wrak voor de gevallenen van deze
De werkelijkheid staat altijd in de sterren geschreven. Maar soms helpt het als we het op de aarde ook nog even benoemen. Je kunt het ook laten, maar een prikkend stemmetje achter in mijn hoofd zei me dat in dit geval niet te doen. Niet eens om mezelf, maar omdat
Een klein zinnetje dat een groot verhaal vertelt. Soms zit er hoop in de toon, maar soms ook machteloosheid. En nog veel vaker hoor ik een hulpvraag. Iemand die me uitnodigt om elk woord van het grote verhaal te draaien tot het past. Tot er weer ontwikkeling en groei mag