Tijdens de eerste lockdown hield ik – net als in mijn tienertijd – een dagboek bij. De ‘quarantaine cursus‘ noemde ik het ding gekscherend. Ik wilde vastgrijpen wat me overkwam. Wat ons overkwam. Wat er ons collectief voor de voeten geworpen werd en welke ontwikkelingen het zou brengen. ‘Dit is
Het ging wel, maar eigenlijk ging het niet. ‘Ach,’ zuchtte hij. Hij trok zijn schouders op. Binnen zijn reactieve beroep in het veiligheidsdomein liep hij voortdurend achter de feiten aan. Letterlijk. Daar konden zijn eigen feiten dan ook nog wel bij. Niemand keek toch op of om. Met z’n allen
Op de BETT 2018 (The British Educational Training & Tech Show) in London stond Bob Geldof geprogrammeerd. En hoe fascinerend ik educatieve tech ook vind, Bob ging natuurlijk voor. Of eigenlijk zijn muziek. Helemaal als je de schrijver bent van I Don’t Like Monday’s op een educatie congres met duizenden
Het mooie van een crisis is dat je jezelf weer even flink leert kennen. Gedragingen waar je allang je conclusies over getrokken hebt, blijken nog steeds verrassend waar. Je ziet je omgeving weer precies zoals je onderbuik je al jaren vertelt, en alle onnodige ruis is exit. Kan confronterend zijn
Soms moet je zwijgen, maar soms is het ook tijd om hardop iets te zeggen. Ik hoopte dat dit zwijgend kon, maar misschien ben ik dan de laffe hond die ik niet wil zijn. Afgelopen weekend kwamen er in Haarlem blijkbaar 1750 mensen bij elkaar om te demonstreren, want ze misten de
Als een leraar vijfentwintig kinderen een dag lang in het gareel kan houden, waarom is dat bij thuisonderwijs met twee kinderen dan al lastig? Het is niet het niveau- of leeftijdsverschil zodra er meer kinderen zijn, of de weinig dynamiek als het kind alleen is – al denken veel mensen
De afgelopen twee weken had ik het onverwacht zwaarder dan het hele jaar ervoor. Niet door de omgeving – dat allerminst. Maar het vroege donker viel me tegen. Om 16.30 uur begon de avond, die plots veel stiller was dan andere jaren. Afleiding in cafeetjes of even struinend door de
Zodra je in het onderwijsveld iets doet met digitalisering kom je in een wonderlijk hokje terecht. Een hokje dat niets meer met inhoud te maken heeft, maar met middelen. En waar je verstand het opeens ook niet meer blijkt te doen. Door de jaren heen heb ik geleerd hier om
Het is me een paar keer in mijn leven gezegd ‘Als jij niet dit, dan ik niet dat’. Niet kalm. Maar dwingend, zonder ruimte. Het is in alle gevallen een dealbreaker. Hoeveel ik ook van iemand houd, wat ik ook voel, of welke status of gewin me ook ten deel
Ik houd van het initiatieverhaal. Waar de rimpels en rafelrandjes liggen: van alles dat verderop pas zichtbaar wordt. Het momentum van zaaien. Het ritueel. Niet het zaadje zelf, maar de omstandigheden waarin de initiatie plaatsvond. De plek waar een organisatie, bedrijf of project begon. Elke initiatie kent bijzonderheden. En ik
Leren-leren. Ik vond het maar een rare term. Het deed me een beetje denken aan zwemmend zwemmen. Of rode rozen rood verven. Tot ik ontdekte dat het een andere benaming is voor metacognitie. What’s in a word. Metacognitie ken ik. Bij uitstek zelfs. Het is het inzichtelijk krijgen van leer-
‘We leven in een snel veranderende wereld‘. Tot voor kort hoorde je het op ieder congres en stond het in elk managementboek. De ‘snel veranderende’ wereld. Een goed gevonden mantra waar heus wel enige waarheid in te vinden is. Althans, een deel-waarheid. Technologische ontwikkelingen buitelen over ons heen, die weer
Ja, het is veel te laag om van te kunnen leven (zeker in de Randstad); de TOZO. De financiële tegemoetkoming voor zelfstandig ondernemers. En ja, de berekeningen om tot het bedrag te komen kloppen niet – €1050 per maand maakt €12.600 euro omzet op jaarbasis. Waar je je inkomensbelasting nog
Het zal tijdens een werkcollege culturele sociologie geweest zijn, ergens 2008. Ik had de sociale netwerktheorie van Granovetter ontdekt en had hele kokers aan kwartjes zien vallen. Ik was toen ‘al’ 32, had er ‘al’ vijf opleidingen opzitten en werkte ‘al’ een jaar of tien in het sociaal domein als
Paniek is een heel slechte graadmeter. Ja, ook een slechte raadgever. Maar de graadmeter komt eerst. Er stroomt, als je paniek hebt, letterlijk minder zuurstof door je brein. Alsof je lichaam zeggen wil ‘Joh, jij bang? We zullen je een echte reden geven voor angst’. En hop, daar stopt je
Wie opgroeit of woont in een watersport-dorp kent de filosofie van de open of gesloten brug maar al te goed. In ons dorp waren er vijf. En waar ik ook heen wilde, er stond zomers altijd eentje open. Maar staat zo’n brug nou open of is ‘ie dicht? Hoe je
De quarantaine-cursussen Even iets opbiechten: Sinds het begin van de crisis ervaar ik de quarantaine als een cursus. Elke week komen er nieuwe modules langs en kan ik ze oppakken of laten liggen. Misschien een beetje gek, maar ja, we doen het allemaal op onze eigen manier. En dit is
Deze quarantaine biedt de kans om diep naar eigen processen te kijken en nuances te zien, waar we in het dagelijks leven vaak aan voorbij fietsen. Niet met opzet, maar omdat het zich op zo’n diepe laag bevindt dat het niet zomaar te duiden valt. Door omstandigheden was ik hier
Omdat dit voor het oog een atypisch onderwerp is – een korte inleiding voorgaand over het mysterieuze orgaan: De Thymus (zwezerik). Ik schrijf nooit over dit soort zaken, maar maak gezien de omstandigheden graag een uitzondering. De collectieve transitieprocessen die we nu wereldwijd doorgaan zijn zo extreem versneld, dat het
‘Gras groeit niet harder als je er aan trekt’. Sterker nog, vrij weinig groeit harder als je trekt. Vaak gaat het zelfs stuk. Dan heb je twee helften. Kan ook buitengewoon handig zijn, maar enkel in specifieke gevallen. Als je iemand aan gras ziet trekken, is het dus in eerste
Griep is eigenlijk een schoonmaakactie van je lichaam. Het haalt de overbodige rotzooi weg en zuivert alles, terwijl het virus verdreven wordt. Hartstikke handig. Wereldwijd hebben we nu met zo’n griep te maken. Heel naar. Maar na de eerste schrik wordt het tijd voor wat schoonmaakwerk en optimistisch pragmatisme. Hieronder
‘Oké, kan gebeuren’, dacht ik. Ik stond met de auto in de stromende regen opeens voor een dicht hek. Echt dicht? Ik keek nog eens goed. Potdicht. Ik draaide de auto en reed naar het andere hek, dat direct leidde naar de duizenden fietsen op het fietsdepot in Amsterdam. Ook
Ik herinner me nog levendig het moment dat Tom en ik naast het politiegebouw aan de Johan Huizingalaan in Amsterdam stonden, ergens begin juni 2019. We kwamen net uit een sessie over de toekomst van team TEDS binnen de eenheid Amsterdam. Ik had Tom meegenomen, die bevelvoerder en instructeur is
Ik ontmoette Emma Stoks in oktober 2017, op het kantoor van adviesbureau Thomas en Charles, waar ze een dag in de week werkte. Ze was toen 17, klaar met het gymnasium, gestopt met het onderwijssysteem en vast besloten om zelf haar ontwikkeling vorm te geven. Met een soort houding van
Afgelopen januari heb ik mezelf stiekem vrij gegeven. Niet zo stiekem dat ik in schizofrene situaties belande, maar stiekem genoeg. 99% kans dat u er zelfs niets van heeft gemerkt. Ik maakte mijn directe uren (sessies en lezingen), had afspraken over lopende projecten, communiceerde als ik er zin in had
‘Als jij de toets slecht maakt, heb ik het niet goed uitgelegd’. Dit zei ik altijd tegen mijn VMBO leerlingen als ze overmatige stress ervoeren voor een toets. ‘Eigenlijk,‘ voegde ik er dan aan toe, ‘doen we die toets voor mij. Om te zien of ik wel goed uit kan