Je kunt – vooral binnen organisaties – mensen alléén iets leren die iets wíllen leren. In alle andere gevallen gebeurt er niks. ;) Dan worden ze boos, gaan projecteren, externaliseren, wijzen je af, of besluiten dat je niet goed genoeg bent, waardoor er dubbel-verlies geleden wordt. Het is allemaal mogelijk op het moment dat iemand niet open staat voor het eigen aandeel: Voor het stukje dat zíj inbrengen.

Binnen het publiek domein speelt dit overigens best vaak – Het is niet onoverkomelijk, en zelfs begrijpelijk als je vanuit het perspectief van de medewerker kijkt.

Waarom zou je aan zelfreflectie doen, als je zonder ook je geld wel krijgt? (het klinkt wat crux, maar meerdere overheidsmedewerkers deelden dit in alle eerlijkheid). Daarbij speelt nog de angst om te falen. Ook een legitiem gevoel – want je baan kwijtraken (wat heus niet zomaar gebeurt) is voor mensen die maandelijks gewend zijn hun salaris te ontvangen een oprechte angst. Dan hebben we nog de angst voor gezichtsverlies: Als je je eigen collegae niet uitkiest, en ergens werkt waar je je te vaak aanpast, wordt het steeds lastiger naar je integere en innerlijke stem te luisteren. Dit vraagt een reflectie die lang niet altijd gewenst is, of voor jezelf voor het oprapen ligt.

Om deze reden zijn leidinggevenden voor externe professionals soms van essentieel belang als je organisatie- of ontwikkelingstrajecten begeleidt. Je hebt mensen nodig die weten dat je als professional (en externe) niet altijd doet waar een ander blij van wordt, omdat je anders niet tot die noodzakelijke beweging komt. En die zich als leidinggevende uitspreken, visie tonen en kaders bieden.

Als ik daarom mails binnen krijg met de zin ‘Ik wil heel graag een sessie geven aan mijn collegae, maar ik weet niet hoe dat moet’, ga ik onmiddellijk helpen. Linksom. Rechtsom. Het maakt niet uit. Maar het zal gefixt worden! Omdat de opmerking in zichzelf al zoveel kracht in zich heeft, en aanzet tot precies de sociale cultuur die je zo graag ziet. Het zijn deze mensen waar je het voor wilt doen, omdat ze openheid delen, het oprechte voortleven, en tegelijk in staat zijn om kristalhelder aan te geven waar het hen nu aan schort. En of je even wilt helpen…

Lang verhaal kort: Ik maakte (geïnspireerd op het zoveelste mailtje met deze tekst) een compacte handleiding met daarin de basis voor het maken van een goede sessie. Er staan geen post-it-vormpjes in, of manieren om duizend ideeën te genereren. Die moet je Googlen via de agile-platformen.

Wat er wel in staat is hoe we de afgelopen honderd jaar collectief naar ‘leren’ keken. Waarom je altijd leerdoelen moet formuleren van tevoren. Hóe je leerdoelen formuleert, hoe je werkvormen bouwt, en een creatieve afslag naar ‘breaching experimenten’ (omdat ik die vooral zelf zo leuk vind in een sessie). Tot slot vind je een template waarmee je een sessie voorbereid. Have fun!

——————–

Note! Ben je zzp’er en wil je het gebruiken? Ga je gang! Dit is algemene informatie die ik in een geheel heb gestopt. Gebruik je letterlijke tekst van me, of zelfs stukken tekst? Dan moet je wel even mijn naam vermelden. Ik vind het minder leuk als je dan de bronvermelding overslaat. (lees: plagiaat)