Ik las ergens een feitje dat mensen boven de 35 jaar geen nieuwe muziek meer internaliseren. Ze horen het wel, maar het blijft niet hangen. De onderzoekers hadden er flink wat jaren onderzoek op zitten en volgens mij zijn ze er nog steeds niet uit. Maar vreemd klinkt het niet.
Ik weet niet eens meer wie het was, of op welk moment het me verteld werd. Ik weet alleen nog dat ik het idee aannemelijk vond. En dat ik het toen ben gaan uitproberen: De Rode Pen vervangend voor een Groene Pen. Een aantal andere collegae op de speciale school
In Sillicon Valley gaat een term rond die ik tot voor kort enkel van sprookjeswerelden kende. Al is dat niet helemaal waar, want afgelopen Kerst vond mijn moeder het tijd worden dat we haar maar eens geloofden in de overtuiging: Dat eenhoorns bestaan. U kent dat wel, tussen het rummikubben
Terwijl het halve land zich verzamelde om de Staat van het Onderwijs te duiden, stonden wij in mijn woonkamer. Ik had een ringbandje gedaan om het stuk tekst dat we bespraken. Zo leek het net echt. Maar, zoals bij vrijwel elke boekbespreking verzande de geschreven tekst in een toekomstige taak
Drie jaar nadat het gebeurd was ontving ik een telefoontje. Op het schermpje kon ik direct zien wie het was. Mijn reptielenbrein reageerde zo efficiënt, dat ik onmiddellijk op de rode knop drukte. Weg was de dreiging. Ik ging zitten op een stoel en vroeg me af wat de oorsprong
Het overkomt me gelukkig niet al te vaak; dat ik even niet weet wat ik ergens inhoudelijk van vind. Als je je logische boerenverstand gebruikt, met ervaringen in het werkveld en daarbij wat theoretische onderbouwing, kom je een heel eind. Dit keer ging het mis. Ik schreef 12.000 woorden over
En toen plopten ze opeens als paddestoelen uit de grond: de verbinders. Veel zelfstandigen wisten niet hoe snel ze het werkwoord om moesten zetten in een zelfstandig naamwoord en achter hun naam plakken. Ik ben een Verbinder. Jawel. Dat ben ik.
Er is geen samenvatting, omdat dit een beveiligd bericht is.
Een paar jaar geleden was ik in Bethlehem. Niet als toerist en niet voor een dag. Op de heetste dagen van juli, tijdens de ramadan, waren een vriend en ik gevraagd om bij een NGO een week training te geven over cultural entrepreneurship. Niet dat íemand exact weet wat dat
Het was niet de eerste keer dat ik het hoorde: ‘Jij mag dat niet, want je hebt niet het juiste diploma.‘ Ik kan nooit zoveel met jij-mag-dat-niet. Ik vraag me dan altijd onmiddellijk af wie dat bedacht heeft en of die persoon ergens in de buurt is om ons tegen
Pas bij de 3e zin viel het me op. Deze tekst kende ik… Het zou toch niet? Nee, vast een bewerking. Iets in die trant. Maar de zinnen vloeiden voort en de inhoud bleef gelijk. De speech van een bekende Nederlandse cabaretier bestond voor de helft uit een vertaling van
‘Nou, ik kijk wel mooi uit!‘ hoor ik de man voor me aan de balie zeggen. ‘Voor je het weet heb ik dat gesodemieter van #metoo aan mijn kont hangen. Dat gezeik ook altijd.’ Hij heeft een punt, vind ik. We staan aan de balie van het stadhuis en halen
[leestijd: 12 minuten] Het zal ergens halverwege 2017 geweest zijn. Vermoedelijk op een rotsig paadje in het Cantabrisch Gebergte, omgeven door blauwe distels, hyacinten en bosanemoon, toen ik me besefte dat wát ik wilde ondoenlijk was. Niet onmogelijk, zeker niet. Maar wel ingewikkeld, in combinatie met het gekozen tijdspad. Het
Ik ben nogal van practice what you preach. Mensen die me kennen of lezen, zullen dat zo onderhand wel door hebben. Ik vind nou eenmaal dat, als je ergens voor of tegen bent, het handig is als je je ook naar die opvatting gedraagt. Dat maakt het overzichtelijk en eenvoudig. Het is gedoe
Wellicht een wonderlijke titel voor iemand die zich het leven door experimenteert. En zoals bij elke quote, verdient ook deze titel een toelichting waardoor er context ontstaat. Hadden we met z’n allen iets vaker naar de context van dingen gekeken, dan was ook Darwin’s ‘Survival of the Fittest’ al veel eerder
‘€7.500,-‘. … Ik wist even niet waar ik kijken moest. ‘€7.500,-?‘ herhaling is altijd goed voor het brein. ‘Hij vraagt €7.500,- voor een lezing van 45 minuten. Maar ik ken er meer hoor… Zij vraagt €6.000,-. En zij ook zoiets.’ Met stomme verbazing keek ik naar de persoon die me
INLEIDING. Het was 2012, we stonden op het Leidseplein. Een vriend en ik. We zaten midden in een groot project en de mails vlogen me om de oren. De ene mail nog inefficiënter dan de andere. Dus besteedde ik meer tijd dan ik wilde aan het reframen van de werkelijke
‘Dragon Dreaming’ project design is meer dan dertig jaar geleden in Australie ontwikkeld. Founders John Croft en Vivianne Elanta ontwikkelden de methode vanuit een hybride werksituatie tussen overheid, universiteit en Aborigine tribes. Ze merkten dat communities die samenwerkten vanuit waarden, een duurzamer karakter hadden dan als er enkel gewerkt werd vanuit
Afgelopen juli was ik in de bergen. Niet zomaar een dagje of twee. Maar eerder een dagje of twintig. Ik had besloten om van het Spaanse Léon naar Oviedo te lopen en daar de bocht naar links te nemen richting Santiago de Compostela. Voor veel mensen wel bekend van de
Mijn leven bestaat aan een aaneenschakeling van voortschrijdende inzichten. Zelf vind ik dit nogal logisch – Je ontwikkelt je de dagen door. En als je daarbij je ogen sluit, kun je net zo goed achter de geraniums gaan zitten kniezen. Sommige mensen (meestal zij die toevallig een aantal keer op
Men neemt een paar appels. De ene stoppen we in een appeltaart. De ander in een winterse stoofschotel met wortels, aardappels en kruiden. De derde verwerken we in een frisse lentesalade met prei, mandarijntjes en rozijnen.
Er stond een uur geleden iets heel anders dan dit op mijn to-do lijstje. Wat dat was? Ik heb werkelijk geen idee. Soms passeren er zulke wonderlijke dingen, dat je niets anders kan dan handelen in het moment. Voor mensen werkzaam binnen het sociaal domein is dit dagelijkse kost. De
Zittend op een schaduwrijk terras leg ik de laatste hand aan deze tekst, terwijl er op een paar meter afstand twee jongens van nog geen dertig met een ‘r’ in hun keel de wereld bekritiseren. ‘Mensen werken niet meer goed tegenwoordig.’ stelt de één. ‘Ja,’ zucht de ander. ‘Op mijn
Er is in geen sector zoveel gedoe, als in de onderwijssector op dit moment. Of ik zit er te dicht bovenop en heb last van het roze-olifanten-principe. U weet wel, die van ‘denk niet aan een roze olifant’, waarna je overal enkel nog roze olifanten ziet. Ik kan geen krant
Stel je voor, dat je met een klein chipje in je hoofd, een implantaat, opeens alle kennis uit de 32 delen van de Encyclopedia Britannica uit je hoofd kent. Zonder dat je geniaal zou hoeven zijn (want het is nogal briljant zoveel kennis te bezitten). En stel je voor, dat
Stel, dat we al het geld dat nu naar onderwijs gaat, ‘gewoon’ uitdelen aan de mensen voor wie het bestemd is? Aan. De. Leerlingen. Stel dat we dat doen. Dan krijgt elke leerling aan het begin van het schooljaar een bundeltje geld. Pak ‘em beet zo’n €8.000,- netto, want dat