‘The country under the sea’. Dat is wat wij zijn volgens de kinderen van de Vajra Academy. ‘Clean’. Dat is wat wij zijn volgens Sabitha, professor in Enivornment Science op de universiteit van Kathmandu. ‘Rich’. Zijn wij volgens de verkoper van Kashmir sjaals in Thamel, Kathmandu. Misschien zijn we alles.
http://www.youtube.com/watch?v=7EOKddS1CeU&feature=youtu.be We zitten met thee in zijn kantoortje. Udit en ik. Buiten schijnt de zon terwijl de lokalen van het schoolgebouw geduldig wachten tot twee dagen later de ruimte weer gevuld zal worden met geluid en gelach. We bespreken de inhoud van de les die ik zal geven aan de
Vier jaar geleden, toen de banken van Ijsland vielen, viel ook de Nepalese monarchie. Naar horen zeggen was dit zowel ‘goed’ als ‘lastig’. Zoals met elke verandering meestal het geval is. Wat volgde in Nepal was veel gedoe. Er kwam een regering die op het moment om de paar maanden
8 november. 16.00 uur. De WorldCleanUp confernce in Kathmandu stond op het punt van beginnen. We (3 Estlanders, 1 Sloveen en ik) hadden stiekem weddenschappen afgesloten waarin we voorspelden hoeveel van de genodigden op tijd zouden zijn. Dat Aziaten de tijd iets anders interpreteren dan Europeanen was de dagen ervoor
We drove through Kathmandu. Over rocky roads, narrow streets, and busy ways filled with motor cycles. Honking all the time. I was sitting on the backseat of the car. It was my first day in Nepal, and like a sponge I tried to absorb everything I witnessed. Of course I
Met uitleg over de 4-weekse reis die ik naar Nepal maak, met hulp van ‘Voor de Wereld van Morgen’ en Dimensio, verpakkingsleverancier. De projecten die ik bezoek worden compact verteld: World Clean Up conference LetsDoIt ‘Clean Up Asia’. Cash the Trash – organisatie WEPCO Vajra Academy Beads for Life – A Beautiful Story Moonlight Solar lamp
Het leek even alsof ik de enige Nederlander was die nog nooit voet op Nepalese bodem had gezet. Zoals je dat ook wel eens hebben kunt als je op een feestje staat, en je stiekem afvraagt of je de enige bent die nog nooit een boek geschreven heeft. Hele volksstammen
Ik ben nieuwe woorden aan het leren. Nepalese nieuwe woorden. Want dat is handig als je naar Nepal gaat. Dan gaat alles namelijk veel sneller, lachen mensen vriendelijker naar je, en sta je niet per ongeluk met een brood buiten als je boter wilde. Van dat soort dingen. En dat
Stel je voor, je bent een koe in Nepal. Of eigenlijk ben je dan een Jak. Want zo heten de meeste koeien in Nepal. Ik zou ze zelf trouwens buffels noemen, want ik vind ze op de plaatjes nogal groot en opzichtig. Maar koe kan ook. Allemaal onderdeel van dezelfde
Vier zomers geleden besloot ik dat het leuk was om dwars door Spanje te wandelen. 700 kilometer stap-voor-stap in de warme zon met een rugzak van 9 kilo. Daar bovenop dagelijks een paar liter water. Het was een cadeautje. Een intens cadeautje. Dat wel. Maar of het nou regende of
Op vrijdag 21 september maken we Nederland met z’n allen een beetje schoner! Opgeruimder en Groener. Want op vrijdag 21 september is het nationale KeepItCleanDay! KeepItCleanDay is onderdeel van de mondiale WorldCleanUp die tussen 24 maart en 25 september over de aarde waait. Opruim acties die maar één dag duren, en
It’s fascinating to see your own intuition coming to live. First you feel you’re right. Then you hope you’re wrong. And in the end the reality shows you the answer. The final truth about your guesses. Some how I knew in the beginning which direction we should take to make
‘Ik dacht dat jij een vriend had. Want je bent zo leuk’, zei iemand laatst. Het was een vrouw van een jaar of veertig. Een vriendelijke, lieve vrouw. Intelligent en onbevooroordeeld. En hoewel de vrouw een mooi mens is, schijnt haar opmerking de doodsteek in singles-land te zijn. Ik zie
Het is makkelijk om ergens tegen te zijn. Je loopt gewoon de andere kant op. En hupsakee. Je bent tegen. Als je mazzel hebt volgen anderen hetzelfde voorbeeld. En opeens ben je met z’n allen tegen.
‘Voor zover bekend is de Appelboom zichzelf niet bewust. Hij zal niet om zich heen kijken om te zien wat de andere bomen aan het doen zijn. Zou hij dat wel doen, en ontdekken dat hij tussen de Perenbomen staat, dan zou hij wel eens op het idee kunnen komen
‘Je klaagt veel de laatste tijd’, zei iemand tegen me. En als iemand ‘Je klaagt veel’ tegen je zegt. Nou. Dan mag je je even achter je oren gaan krabben. Klagen is prima. Niks mis mee, en kan van een buitengewoon functionele toegevoegde waarde zijn in situaties waar je door
Denk je dat het kan. Dat het echt kan? Stel je voor. We leren alle kinderen vanaf hun geboorte. Vanaf het moment dat ze hun eerst adem op de aarde uitblazen. Leren we ze dat iedereen verschillend is. En daardoor gelijk. We doen niet meer moeilijk. We stoppen met oordelen.
In mijn straat wandelt al weken een mevrouw. Misschien wel maanden. Maar dat is me dan ontgaan. De mevrouw wandelt er iedere dag. Soms in de middag. En soms in de avond. Ze is gekleed in eenvoudige kleren, oogt een jaar of vijftig en ik zie zelden een glimlach rond
Over iets minder dan twaalf uur vlieg ik naar Slovenië. Mijn tas ligt nog steeds half gevuld in de kamer. Bloembollen, kaartjes en schriftjes rollen naar buiten. Ik ga om te onthouden. En om te delen. Om te ontvangen. Te vieren, genieten, ervaren. En om soms even stil te staan. En
‘Wat zou je eigenlijk willen dan?’, vroeg Caroline. Ik lachte. Tja. Wat ik het liefste zou willen was stiekem best duidelijk. Althans. In mijn hart. Maar de twee weken hiervoor had voorzichtigheid zich vermengt met de droom. De voorzichtigheid die door anderen buiten mij gedeeld was. Ze dachten dat ik
Everything has already been done. And everything has already been written. Words are formed. And pictures are taken. We set aside what we want to remember. We collect things to cherish. We share words with each other. And we share images. We share to get something in Return. Someone who
Alles is al gedaan. En alles is al geschreven. Woorden zijn gevormd. En foto’s zijn gemaakt. We leggen vast wat we onthouden willen. We bewaren om te koesteren. We delen woorden en delen de beelden. Met de wereld op het scherm. We delen zodat we krijgen. Iemand die ons ‘liked’.
The more I thought about it, the more easy it became. How hard could it be? At an agreed time you walk out of the door. With a nice bag in your hand, and if you want a pair of gloves for your fingers. Then you walk down your street or to the park
Hoe langer ik er over nadacht, des te simpeler dat het werd. Hoe moeilijk kon het zijn? Op een afgesproken tijdstip loop je de deur uit. Met een plastic zak in de hand, en als je wilt een paar handschoenen om je vingers. Vervolgens speur je de straat of het
He sat down at the other side of the table. With expectant eyes and a big smile. Just before I had spoken with his friend and business cards were exchanged. Now I could talk to the other companion of Greenocratic in Lebanon. We sat at a large wooden table. Our benches were wobbling back