Ik ben nieuwe woorden aan het leren. Nepalese nieuwe woorden. Want dat is handig als je naar Nepal gaat. Dan gaat alles namelijk veel sneller, lachen mensen vriendelijker naar je, en sta je niet per ongeluk met een brood buiten als je boter wilde. Van dat soort dingen. En dat lost zo’n taal dan allemaal voor je op. Hartstikke handig, zoals ik al zei.

Ik weet nu dat ‘Digo’ Duurzaam betekent. ‘Vikas’ is Omgeving. ‘Majhnu’ is Opruimen. En ‘Maya’ betekent liefde. Het zijn woorden als schilderijtjes. Woorden die zo niet lijken op de woorden die ik ken, dat ze me stuk voor stuk meenemen naar een andere wereld. Door deze creatieve handicap – want ja, dat wordt het na dertig minuten spelen met de vertaalmachine – kost het me ruim een uur om twintig nieuwe woorden te leren. Twintig nieuwe schilderijtjes in mijn hoofd. ‘Ma ali ali Nepali’ is daarbinnen de leukste. Dat moet je zeggen als je wilt laten weten dat je maar een klein beetje Nepalees je strot uit krijgt. Ik verheug me er nu al op. Ma ali ali Nepali.

Maar toen kwam ‘Ajivan’. En al het andere viel weg. Ajivan betekent ‘gedurende het hele leven’. Ik heb er een paar minuten naar zitten staren. Één woord voor de hele reis die leven heet. Ajivan. Meer in het moment dan dat kun je het niet krijgen. Ajivan. Gewoon gisteren, vandaag en morgen bij elkaar geschraapt in één pakketje. Allemaal in Ajivan.

Het was Ajivan toen het slecht ging, toen het beter ging, en ook toen we op de toppen van ons kunnen liepen. Ja, wij allemaal. Niet jij even niet, Nee, jij ook. Want dat doet men zo normaal gesproken gedurende het leven. Het was het afscheid en de ontmoeting ineen. Het feest, de slingers en de troep achteraf. En als ik het zo allemaal eens goed bestudeerd heb is Nepal zelf ook behoorlijk Ajivan.

Ik weet weinig van het land daar in de Himalaya. Ik weet dat er rivieren stromen die uitmonden in de Ganges in India. Ik weet dat het Hindoeisme en het Boeddhisme er hand in hand gaan. Ik weet dat Siddharta er geboren is. Dat er armoede heerst. Er weinig tot geen voorzieningen zijn, en dat het licht het maar een paar uur per dag doet. Dat weet ik van Nepal. Maar ik weet ook dat de natuur er prachtig is. Althans, dat wordt gezegd. Dat je er alle vruchten van de wereld vinden kunt. Dat één van mijn vrienden Kathmandu verschrikkelijk vond, omdat het er zo stonk, en hij veel corruptie tegen kwam. Terwijl een andere vriendin Kathmandu omschreef als ‘oude hippiestad met kleine straatjes en veel kleuren’. Als allemaal heel fijn. Waarschijnlijk hebben ze beiden gelijk.

Ik heb geen flauw idee, maar ik ga het ontdekken. Met woorden als schilderijtjes in mijn rugzak. En mijn verwachtingen op de nul-stand. Met ontmoetingen, rivieren en afscheid. Ik zeg, Namaste Nepal.

Wil je meer weten over de reis naar Nepal, kijk dan hier