Als we het rekenmodel van het Middelbaar Beroeps Onderwijs toepassen op het Primair Onderwijs, dan is €1,8 miljard euro opeens veel sneller binnen handbereik… Leraren in het Primair Onderwijs zijn het zat. Hun salaris is een aantal jaar bevroren, hebben een enorme normjaartaak, te grote klassen en een te laag
Al een paar maanden mijmer ik over iets dat me zowel spannend als subliem lijkt. Het begon als ludiek ideetje dat ik steeds serieuzer begon te nemen, tot ik het ging testen bij de mensen waarover het ging: Bestuurders en Conciërges in het onderwijs.
Deze zomer verhuisde ik. Van het ene naar het andere huis. Met zes weken daartussen waarbij mijn ge-he-le inboedel opgeslagen lag in twee containers van 10m3. Het was een louterende ervaring, ik kan niet anders zeggen. Niet altijd leuk, want ‘oh jee, je had per ongeluk ook je bikini ingepakt’.
Een fijne zondagmiddag. Het regent buiten, binnen geniet ik van de dag. Boekjes, een afwas, veel muziek en lieve mensen aan de telefoon. Zulke dagen mogen er vaak zijn. Rond een uur of 15.00 uur doe ik de computer aan, en al doe ik mijn uiterste best – het lukt
Imagine, you’re eight years old and in two weeks it’s your birthday. On the wall in your bedroom hangs a calendar with the number of nights you have to sleep before the day is there. You drew it yourself, with your favorite colors, and your favorite animals and flowers on
In the beginning of June I attended a Dragon Dreaming course. Somewhere in the ‘Middle of Nowhere’ – Somewhere in Slovenia. The hills glanced green soft light by the reflection of the sun, while the leaves and flowers played with the fractions of tiny little starlights. I loved it. I
Het toeristische reisgidsje zegt dat de ‘haredim‘ [spreek uit: charediem] sterke waarde hecht aan dikke zwarte kleding. Het boekje zegt ook dat ze weigeren om de Israëlische staat te verdedigen, dus nemen ze geen dienst in het leger. De overheid heeft ze daarom om religieuze redenen hier van vrijgesteld. In
De mooiste. Allermooiste momenten die ik mee maakte met de Liefdesbriefjes, waren dankzij het A4tje op de lantaarnpaal voor mijn huis. Het anonieme A4tje vol liefde. Zonder mijn naam. Zonder verwijzing. Zonder iets. Gewoon met strookjes ‘liefde’ voor wie het wilde. Vanuit mijn raam keek ik naar beneden als de
Drie keer knipperen met mijn ogen. En een vierde keer extra. Dat was Anouk. Daar vooraan in de Vluchtkerk. Met twee gitaristen die zittend op een krukje de eerste akkoorden van een nummer inzetten. Ik keek mijn buurman aan. Die knikte. ‘Ja. Dat is Anouk’. Nu waren we die avond al
It’s fascinating to see your own intuition coming to live. First you feel you’re right. Then you hope you’re wrong. And in the end the reality shows you the answer. The final truth about your guesses. Some how I knew in the beginning which direction we should take to make
Everything has already been done. And everything has already been written. Words are formed. And pictures are taken. We set aside what we want to remember. We collect things to cherish. We share words with each other. And we share images. We share to get something in Return. Someone who