500 roepies kost het om Swayambhunath, het religieuze complex in Kathmandu, binnen te komen. 500 roepies kost om bij Pashupatinath te mogen zijn, de hindoeistische tempel waar de overleden mensen gecremeerd worden. Al hoewel. Alleen als je blank bent natuurlijk.

.

– ‘Madam, where are you going?’

– ‘Upstairs to the temple, why?’

– ‘You have to pay?’

– ‘Pay? But they (wijzend naar de mensen om me heen) don’t have to pay’

– ‘They are locals. Locals don’t pay’.

– ‘They are no locals! (aan de anderen) are you from Nepal?’

Hoofdschuddende mensen

– ‘You see, they’re no locals either’

– ‘They are from Asia. You’re not’

– ‘Ah, so only white people have to pay’

– ….

.

500 roepies in de broekzak van de overheid. ‘ Wij vragen u deze bijdrage zodat we deze heilige plaats mooi kunnen houden’. Mooi houden. Terwijl je op de 365 traptreden van Swayambhunath tientallen bedelaars en ondervoede kinderen tegen komt. En Pashupatinath rustig door kan gaan als vuilstortplaats van ‘van Gansenwinkel’. Voor 500 roepies slaap je een nacht in een hostel in Kathmandu. Voor 500 roepies geniet je van een rijkelijk diner voor twee personen. Voor 500 roepies zit je een uur in een taxi naar de andere kant van de Kathmandu vallei.

En voor 500 roepies help je de overheid hun cultuur-schatten te onderhouden. Zodat de bedelaars een plek hebben om hun hand op te houden, en de doden gewassen kunnen worden in het vuilnis van Kathmandu. Geen geld. 500 roepies. Waar doen ze het van?