Sociologie

Waarom we Taylor Mali’s in de wereld nodig hebben.

Deze zomer verhuisde ik. Van het ene naar het andere huis. Met zes weken daartussen waarbij mijn ge-he-le inboedel opgeslagen lag in twee containers van 10m3. Het was een louterende ervaring, ik kan niet anders zeggen. Niet altijd leuk, want ‘oh jee, je had per ongeluk ook je bikini ingepakt’.

Het is niet Social Media dat genadeloos is. Wij zijn het.

Het heeft me altijd verbaasd. Altijd. Waarom we wel met elkaar willen juichen, maar we het heel erg moeilijk vinden om er te zijn als het even wat minder gaat. Of als de ander negativiteit over zich heen krijgt. Mogen we dan niet struikelen in ons leven? Soms lijkt het

De Geliefde en de Liefde

‘Ik dacht dat jij een vriend had. Want je bent zo leuk’, zei iemand laatst. Het was een vrouw van een jaar of veertig. Een vriendelijke, lieve vrouw. Intelligent en onbevooroordeeld. En hoewel de vrouw een mooi mens is, schijnt haar opmerking de doodsteek in singles-land te zijn. Ik zie

Van Mezelf naar Samen

‘Wat zou je eigenlijk willen dan?’, vroeg Caroline. Ik lachte. Tja. Wat ik het liefste zou willen was stiekem best duidelijk. Althans. In mijn hart. Maar de twee weken hiervoor had voorzichtigheid zich  vermengt met de droom. De voorzichtigheid die door anderen buiten mij gedeeld was. Ze dachten dat ik

Wie het weet mag het zeggen! [Uitnodiging]

Er is iets dat ik maar niet begrijp van Nederland. Het is vervelend, want ik denk er veel over na. Ik laat het los. Ik laat het nog meer los. Maar steeds blijft het antwoord een raadsel. En nou is dat best een beetje lullig, aangezien ik al zo’n 35

WorldCleanUp – Hoe erg is ’t nou Eigenlijk?

‘Als ik naar de overkant van de straat kijk, zie ik best vaak plastic zakjes zwerven’, zegt de meneer aan de telefoon. De meneer is van een landelijke krant, en toen hij belde besloot ik – per ongeluk – om mijn persoonlijke mening te vertellen in plaats van een standaard

Kom, we gaan de Wereld Opruimen!

Wat: Aftrap van een Mondiaal Event waarna meer dan 100 landen collectief de Wereld gaan Opruimen. Waar: Tallin & Jäneda in Estland Wanneer: 12- 15 januari 2012 .

Liefde – Neem zoveel je nodig hebt [met pdf.]

Onderweg naar huis regent het. Pijpenstelen. En er zijn ronde korrels ijs die besloten hebben zich over me heen te storten. Als een douche. Precies daar waar ik fiets. Ik fiets harder, maar de korrels ijs worden er niet minder van. Ondertussen denk ik na. Probeer ik een keuze te

Open Source Systemen

Ik snapte Open Source niet. Ja. Ik snapte het wel. Maar eigenlijk begreep ik het niet. Nu heb ik er sowieso vaak moeite mee om ander-talige termen op de juiste manier te interpreteren.

Ik verdwaal altijd in de Bijlmer

Ik verdwaal altijd in de Bijlmer. Niet omdat ik er nog nooit geweest ben. Maar wel omdat de logica van de planologische structuur in de Bijlmer niet bij me lijkt te passen. Het sluit gewoon niet aan. Hoe erg ik mijn best ook doe, op de één of andere manier lijk ik

Als Alice met het Witte Konijn door de Via del Pigneto

Onder mijn voeten trekt het grijs van de stenen voorbij. Naast me rijden twee auto’s. Een witte met daar achter een rode. De rode auto wil sneller, maar de straat is te smal om in te halen, waardoor ze gedwongen is geduld te oefenen. Ik kijk. Aan de overkant van

Misschien is dat wat leven is

Lang  riep ik in situaties waar ik in zat, maar uit wilde dat je ‘in een brandend huis ook niet staan blijft’. De meeste mensen moesten dan lachen, maar ik meende het bloedserieus. Ik vond het van de zotte om iets te doen wat je eigenlijk niet wilt, en deed

Ik tweet. Jij tweet. Wij Twitteren.

‘Ik werd gek van al jou tweets uit Achlum’, zei iemand gisteren tegen me. Het is een aardig iemand, dus dan kun je zoiets makkelijk hebben. Maar in alle eerlijkheid moest ik wel ‘Ik ook’ antwoorden. Ik vond het echt 3x niks al dat getik van al die letters gedurende de dag.

Schijnbaar stilstaand water

Op het station staat een stille trein met dichte deuren. In de trein zitten mensen. Wij staan op het perron en kunnen er niet in. Zij kunnen er niet uit. We willen allemaal naar Haarlem. Een treinreis van amper tien minuten. Wat nu dus niet gaat. Want de trein rijdt niet

Als je zelf kiest waar je groeit

Ergens is het best een beetje gek. Iemand heeft het ooit bedacht. En het slaat eigenlijk nergens op. Maar dat heeft dan weer niemand bedacht. Ik heb het op gezocht. Wie het heeft bedacht. Eerst ontdekte ik dat het een tijdschrift is. In Nederland en België. Over Spiritualiteit. Nou. Dat

Ik Speel Toneel, dus ik Besta

Iedereen die wel eens op een podium staat, weet dit al. Iedereen die wel eens een geheim had, weet dit ook. En iedereen die wel eens een geheim van een ander onthulde, is ook op de hoogte. Kortom, waarschijnlijk weten we dit allemaal. En toch vergeten we het weer. Misschien omdat

© 2023 Annette Dölle . Theme by Viva Themes.