‘Als ik naar de overkant van de straat kijk, zie ik best vaak plastic zakjes zwerven’, zegt de meneer aan de telefoon. De meneer is van een landelijke krant, en toen hij belde besloot ik – per ongeluk – om mijn persoonlijke mening te vertellen in plaats van een standaard riedeltje af te draaien. Ik bel niet dagelijks met meneren van landelijke kranten. Vandaar.

En dus heb ik net verteld dat ik vind dat het best meevalt met het zwerfafval in Nederland. Oeps. Natuurlijk zie ik ook de blikjes in de struiken, de sigarettenpeuken bij de bushalte. En heb ik me heus wel eens afgevraagd hoe Nederland eruit zou zien als er op geen enkele tegel kauwgom ligt. Ook ben ik het type mens dat demonstratief afval in een publieke prullenbak gooit als die twee zich op een afstand van een paar meter bevinden. Ik sluit me niet aan bij een plaatselijke schoonmaakdienst, maar ik juich elk project van harte toe.

Maar als we het dan over de Wereld hebben. Ja. Dan praten we over iets anders. Dan verandert mijn nuance.

Alle problemen zijn relatief als je ze vanuit een ander perspectief bekijkt. Een burn-out wordt lucht als je iemand met kanker spreekt.  E 6,- per dag uitgeven is een rijkdom vergeleken bij iemand die haar eten van de Voedselbank krijgt. Op welk moment mag je spreken van ’tekort’?

Mijn betrokkenheid bij de WorldCleanUp bestaat nog maar een paar dagen. Ik heb al mijn ervaring, theorie, relaties en contacten erbij gepakt om sneller dan het licht tot een synergie van allerlei elementen te komen.

‘Veertien jaar geleden was ik in de Filipijnen’, vertel ik de meneer. Ik was één-en-twintig en mocht 3 maanden juf zijn in sloppenwijken. De problematiek die ik tegen kwam was zo alles omvattend. Zo groots. En zo veel. Ik bezocht een paar keer de Smokey Mountains. Een vuilnisbelt waar mensen wonen. Mensen met ogen die doffer waren dan ik kende. Ogen die zochten naar overleving. En ogen die recht mijn hart in knalden. Zonder omweg of voorzichtigheid. Ik schaamde me voor ons. En ik was woedend. Om dat wat anderen hadden laten gebeuren.

‘Maar de Wereld Opruimen wil ik wel’, zei ik. ‘Ik ben Nederlander en Wereldburger.’ De meneer was stil.  ‘Mensen op de smokey mountains verdienen hun eten door het afval’ zei hij. Daar had hij een punt. ‘Als we dat afpakken, wat moeten ze dan? Is dit dan eigenlijk een armoede probleem?’

Het is een circulair proces. En daarom doe ik mee. Het gaat over een synthese van bewustwording & uitvoering. En omdat ik van simpele woorden voor moeilijke dingen houd, en van half volle glazen in plaats van half lege, kies ik er voor om de World Clean Up te steunen. Omdat ik zeker denk te weten dat als we de Wereld opruimen, we daarna ook anders met Elkaar om zullen gaan.

Als je je huis opruimt, voel je je toch ook een stuk lekkerder in je hoofd en je hart?

‘En Nederland?’ vraagt de meneer. ‘Nederland kent al heel veel projecten die bezig zijn om ons land stap-voor-stap een stukje schoner te krijgen. Super fijn!’ lachte ik. ‘En’ vervolgde ik mijn betoog, ‘Nederland mag leren koesteren. En ze zou dankbaarder mogen zijn voor alles wat ze wel heeft. In plaats van steeds naar de tekorten te blijven kijken.’

Toen ik terug kwam uit de Filipijnen had ik bedacht dat ik geen ellende wilde zien. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en binnen enkele jaren zag ik de grootste sociale en emotionele Afval die je je maar voor kan stellen. Ik zag hoe pubers hun ouders in elkaar sloegen. Haalde een meisje uit een drugspand. En telefoneerde met een Loverboy slachtoffer, dat op dat moment gedrogeerd ergens in Nederland rond liep.

Natuurlijk hebben wij ellende. Ik ben de laatste die dat ontkennen zal. Maar ons Afval bestaat uit andere zaken dan enkel plastic en blik. Als wij leren om op een zorgvuldige manier met al onze cadeaus om te gaan, en in respect met elkaar gaan samenleven in een land waar onze voorouders weilanden bouwden. Waar dijken zijn aangelegd, en waar alles dat we hadden optimaal gebruikt werd, dan zou Nederland zien dat ze rijk is. En zou ze vanzelf schoner worden.

Als wij ons Hollandse huis op zouden ruimen, en alle spullen op de juiste plaats terug leggen,  dan zullen we cadeaus ontdekken die we allang vergeten waren. Soms moet je daar iets veranderen, om hier iets te bereiken. En daarom ga ik naar Estland.

Projecten & Mensen uit Nederland die vanuit een positieve gedachte bijdragen aan een Opgeruimde Wereld zijn:

• Sociale Overwaarde  –  Nils Roemen – ‘In Nederland hebben we genoeg, het ligt alleen op de verkeerde plek’
• Doe mee, Verlos de Zee! – Matthijs Lievaart – Spontaan initiatief dat uitgegroeid is naar >16 bakken aan de Noordzee kust om zwerfafval in te dumpen.
• 7 Day’s of Inspiration – 7Days team – In een week Nederland laten zien wat Overwaarde is.
• Pluk je Momenten – Janne Willems – Over mooie momenten in je leven die je even delen mag in een tekening. Janne verzamelt en bundelt.
• Natuurlijk Schoon – van het ROVA. De afvaladvies-, regie- en verwijderingsorganisatie van 20 gemeenten en 2 regio’s in Midden- en Oost-Nederland.
• Durf Te Vragen  – Durftevragen team – Over hoe je hulp vindt om te waar te maken wat je droomt.
• Pluk de Stad – Gratis Groenten en Fruit plukken op honderden plekken in Utrecht.
• Wil De Orka – Maria Kuijk – Op 22 april wordt heel Groningen opgeruimd! Je kunt nog meehelpen.
• Nederland Schoon – Landelijke organisatie met educatief materiaal en veel actiegerichte projecten.
• IdeeënBrouwerij Gouda – Rode Doorgeef Emmertjes ruimen in Gouda het zwerfafval op.
• Klean – Peter Smith – ‘Ik erger me niet aan zwerfafval, ik ruim het op’.
• Plastic Soup Foundation – Organisatie die zich specifiek richt op het voorkomen en opruimen van plastic in zee.

.

.

.

Attitude Creativiteit Cultuur Dapper Liefde Natuur ontmoeting Reizen Sociologie Tijd verandering Verbinding