Spiegelogie gaat over interne reflectie momenten. De gedachten die je hebt als je op de bus wacht of een ferme wandeling maakt.
Denk je dat het kan. Dat het echt kan? Stel je voor. We leren alle kinderen vanaf hun geboorte. Vanaf het moment dat ze hun eerst adem op de aarde uitblazen. Leren we ze dat iedereen verschillend is. En daardoor gelijk. We doen niet meer moeilijk. We stoppen met oordelen.
‘Wat zou je eigenlijk willen dan?’, vroeg Caroline. Ik lachte. Tja. Wat ik het liefste zou willen was stiekem best duidelijk. Althans. In mijn hart. Maar de twee weken hiervoor had voorzichtigheid zich vermengt met de droom. De voorzichtigheid die door anderen buiten mij gedeeld was. Ze dachten dat ik
Alles is al gedaan. En alles is al geschreven. Woorden zijn gevormd. En foto’s zijn gemaakt. We leggen vast wat we onthouden willen. We bewaren om te koesteren. We delen woorden en delen de beelden. Met de wereld op het scherm. We delen zodat we krijgen. Iemand die ons ‘liked’.
Niemand ziet het. Dat ik sta te trillen als een rietje. Gelukkig ben ik vermomd als zelfverzekerde Smart & Sexy vrouw, maar daar houdt het verder dan ook mee op. Iedere zenuw in mijn quasi-ontspannen lichaam voelt aan als pudding, en ik kan op de millimeter nauwkeurig mijn buik lokaliseren. Ja. Het gaat
Ik heb het niet van de digitale daken afgeschreeuwd [dat moest er vandaag maar eens van komen dacht ik zo], maar mijn lichaam leidt al een ruim een maand of acht haar eigen leven.
Lang riep ik in situaties waar ik in zat, maar uit wilde dat je ‘in een brandend huis ook niet staan blijft’. De meeste mensen moesten dan lachen, maar ik meende het bloedserieus. Ik vond het van de zotte om iets te doen wat je eigenlijk niet wilt, en deed
‘Ik werd gek van al jou tweets uit Achlum’, zei iemand gisteren tegen me. Het is een aardig iemand, dus dan kun je zoiets makkelijk hebben. Maar in alle eerlijkheid moest ik wel ‘Ik ook’ antwoorden. Ik vond het echt 3x niks al dat getik van al die letters gedurende de dag.
Ik geloof dat we hier zijn om ons eigen Ding te doen. Wat dat dan ook moge zijn. De één om een partijtje adem-te-halen. De ander om een continent te redden. Een derde om zo mooi gitaar te spelen dat niemand het ooit meer vergeet. Wat het dingetje is, weet je alleen
We staan op de kloveniersburgwal en zoeken een combinatie van de beste koffie met het zonnigste terras. Wat nog behoorlijk ingewikkeld blijkt te zijn. Na het opsommen van twaalf mogelijkheden in een straal van 3km, laten we de terras-vereiste los en houden twee opties over: De Bagels & Beans in de Warmoesstraat
Sinds kort probeer ik mijn vader te overtuigen van de functie die social media kan hebben bij het starten van een bedrijf. We voeren dit gesprek nu een maand of vijf – daarvoor was ik even sceptisch als hij. Misschien is ‘voorzichtig’ een beter woord. Twee jaar geleden kwam ik
Toen ik eind november mijn baan opzegde zonder een nieuwe te hebben, en zonder een helder en gekaderd plan voor ogen te zien, vonden veel mensen me ‘dapper‘. Ikzelf vond het noodzakelijk. Ik was geen seconde bezig met de gevolgen die er aan vast geplakt zaten (drie weken later werd ik behoorlijk ziek,
Onderweg in dit nieuwe ‘levens-avontuur’ zijn er wekelijks nieuwe uitdagingen en ont-moetingen die ik tegen kom. Sommigen ken ik heel goed, anderen zijn volslagen onbekend en vragen om nieuwe manieren. Nieuwe routines, handelingen, interventies en gemak. Ik bouw een nieuw leven op. Langzaam en liefdevol.
Ooit kwam ik er, na heel lang nadenken, achter dat er drie dingen zijn die ik nooit in mijn eentje zou gaan doen. Ik ben een enorme onafhankelijkheids-fan en geloof heilig in autonomie. En al ben ik er over het algemeen van overtuigd dat we elkaar als mens zo nu en dan nodig
Ik zit in college (Sociologie) en we spreken over Elias. Norbert Elias Een socioloog die, met name in Nederland,een aardige voet aan de grond kreeg door zijn theorie over civilisatie. Norbert bekijkt alles vanuit een historische context, plaatst dat dan in zogenoemde ‘figuratie’ (kader/veld), en bespreekt in zijn 1600 pagina dikke
‘Wat is toch jouw probleem met Geld?’ vroeg een vriend me laatst. ‘Probleem? Ik een probleem? Met Geld? Ik heb heel vaak geen geld. Ook als ik het wel heb. Dus hoe kan ik een probleem hebben met iets dat er niet is?.
Ik wil altijd alles het liefst zo snel mogelijk af hebben. Geslaagd uiteraard. Zodra ik het licht zie, het antwoord, het Eureka moment, of de weg naar eeuwig geluk, lijkt er in mij een vuur te ontstaan dat sneller dan het licht transformeert van een waakvlam in een feestelijk kampvuur.
Het is de week van ‘Verbinding‘. De eerste week van maart 2011. Honderden mensen dragen bij aan de sociale upgrade van Nederland via 7 Day’s of Inspiration. In de stadsschouwburg van Amsterdam is gisteravond een bijzondere uitzondering gemaakt om voor de mensen van TEDx Amsterdam een livestream verbinding te creeren, zodat we op Hollandse bodem kunnen genieten
Ik waarschuw alvast: Dit wordt een overpeinzing. Zonder gezellige, pasklare oplossing. Zonder Heppy End.
Ergens is het best een beetje gek. Iemand heeft het ooit bedacht. En het slaat eigenlijk nergens op. Maar dat heeft dan weer niemand bedacht. Ik heb het op gezocht. Wie het heeft bedacht. Eerst ontdekte ik dat het een tijdschrift is. In Nederland en België. Over Spiritualiteit. Nou. Dat
Iedereen die wel eens op een podium staat, weet dit al. Iedereen die wel eens een geheim had, weet dit ook. En iedereen die wel eens een geheim van een ander onthulde, is ook op de hoogte. Kortom, waarschijnlijk weten we dit allemaal. En toch vergeten we het weer. Misschien omdat