Imagine, you’re eight years old and in two weeks it’s your birthday. On the wall in your bedroom hangs a calendar with the number of nights you have to sleep before the day is there. You drew it yourself, with your favorite colors, and your favorite animals and flowers on
Het heeft altijd een stukje magie in zich. En daar moet je niet over nadenken. Het liefste niet. Maar dat het werkt, is een feit. Het werkt als een trein. Mits je op de juiste momenten de deur open zet, of ze sluit. In deuren sluiten ben ik ongelofelijk slecht.
Ik wist dat hij erover zou beginnen. Ik wist het. Al had ik me er niet op voorbereid, want. Je weet het immers nooit. Maar ik wist het. En natuurlijk. Zul je altijd zien. Op een onbevangen moment. Zo eentje waarop ik het niet verwachte kwam de vraag. We zaten
Het toeristische reisgidsje zegt dat de ‘haredim‘ [spreek uit: charediem] sterke waarde hecht aan dikke zwarte kleding. Het boekje zegt ook dat ze weigeren om de Israëlische staat te verdedigen, dus nemen ze geen dienst in het leger. De overheid heeft ze daarom om religieuze redenen hier van vrijgesteld. In
De mooiste. Allermooiste momenten die ik mee maakte met de Liefdesbriefjes, waren dankzij het A4tje op de lantaarnpaal voor mijn huis. Het anonieme A4tje vol liefde. Zonder mijn naam. Zonder verwijzing. Zonder iets. Gewoon met strookjes ‘liefde’ voor wie het wilde. Vanuit mijn raam keek ik naar beneden als de
. . Ik lach naar Kaia en Nara op de stoelen naast me. We zitten op de voorste rij van het kleine zaaltje in het grote conferentie gebouw. Midden in Kathmandu, Nepal. Buiten vult de lucht zich met stof, en rijden er honderden motoren en taxi’s over de onverharde wegen,
In mijn straat wandelt al weken een mevrouw. Misschien wel maanden. Maar dat is me dan ontgaan. De mevrouw wandelt er iedere dag. Soms in de middag. En soms in de avond. Ze is gekleed in eenvoudige kleren, oogt een jaar of vijftig en ik zie zelden een glimlach rond
Alles is al gedaan. En alles is al geschreven. Woorden zijn gevormd. En foto’s zijn gemaakt. We leggen vast wat we onthouden willen. We bewaren om te koesteren. We delen woorden en delen de beelden. Met de wereld op het scherm. We delen zodat we krijgen. Iemand die ons ‘liked’.
Hoe langer ik er over nadacht, des te simpeler dat het werd. Hoe moeilijk kon het zijn? Op een afgesproken tijdstip loop je de deur uit. Met een plastic zak in de hand, en als je wilt een paar handschoenen om je vingers. Vervolgens speur je de straat of het
Hij ging tegenover me zitten. Met verwachtingsvolle ogen en een brede glimlach. Ik had even daarvoor met zijn vriend gesproken en er waren visitekaartjes uitgewisseld. Nu mocht ik met de compagnon in gesprek. We zaten aan een grote houten tafel. Type: Camping. Onze bankjes gingen wiebelend heen en weer, zoekend
Wat: Aftrap van een Mondiaal Event waarna meer dan 100 landen collectief de Wereld gaan Opruimen. Waar: Tallin & Jäneda in Estland Wanneer: 12- 15 januari 2012 .
Niemand ziet het. Dat ik sta te trillen als een rietje. Gelukkig ben ik vermomd als zelfverzekerde Smart & Sexy vrouw, maar daar houdt het verder dan ook mee op. Iedere zenuw in mijn quasi-ontspannen lichaam voelt aan als pudding, en ik kan op de millimeter nauwkeurig mijn buik lokaliseren. Ja. Het gaat
We keken elkaar aan. Dit zou een groot fiasco worden. Geen twijfel over mogelijk. En wij konden niets doen. Ja. Wat one-liners roepen. Maar dan heb je het ook wel gehad. Met gespannen ledematen wachtten we af. Tot de buitensport-instructeurs klaar waren met de uitleg over de werking van een
In Berlijn hing een A4-tje. Met daarop de woorden ‘Liebe – Nimm soviel du brauchst’. Aan de onderkant van het A4-tje hingen losse stukjes papier die je er van af kon scheuren. Op elke stukje stond ‘Liebe’. Met een hartje er achter. Van het plakaat in Berlijn was een foto
Ik snapte Open Source niet. Ja. Ik snapte het wel. Maar eigenlijk begreep ik het niet. Nu heb ik er sowieso vaak moeite mee om ander-talige termen op de juiste manier te interpreteren.
Onder mijn voeten trekt het grijs van de stenen voorbij. Naast me rijden twee auto’s. Een witte met daar achter een rode. De rode auto wil sneller, maar de straat is te smal om in te halen, waardoor ze gedwongen is geduld te oefenen. Ik kijk. Aan de overkant van
We staan op de kloveniersburgwal en zoeken een combinatie van de beste koffie met het zonnigste terras. Wat nog behoorlijk ingewikkeld blijkt te zijn. Na het opsommen van twaalf mogelijkheden in een straal van 3km, laten we de terras-vereiste los en houden twee opties over: De Bagels & Beans in de Warmoesstraat
Onderweg in dit nieuwe ‘levens-avontuur’ zijn er wekelijks nieuwe uitdagingen en ont-moetingen die ik tegen kom. Sommigen ken ik heel goed, anderen zijn volslagen onbekend en vragen om nieuwe manieren. Nieuwe routines, handelingen, interventies en gemak. Ik bouw een nieuw leven op. Langzaam en liefdevol.
Ik zit in college (Sociologie) en we spreken over Elias. Norbert Elias Een socioloog die, met name in Nederland,een aardige voet aan de grond kreeg door zijn theorie over civilisatie. Norbert bekijkt alles vanuit een historische context, plaatst dat dan in zogenoemde ‘figuratie’ (kader/veld), en bespreekt in zijn 1600 pagina dikke
Ik waarschuw alvast: Dit wordt een overpeinzing. Zonder gezellige, pasklare oplossing. Zonder Heppy End.
We hebben koekjes en thee. Essentiële ingrediënten voor een geslaagd moment vind ik. Heb ik altijd gevonden, al waren al mijn oud collegae het daar niet altijd mee eens. Bij de ene organisatie werd mijn liefdevolle interventie gedoogd, bij de andere weg gelachen en een derde stond open en probeerde
De afgelopen weken komt het telkens op mijn pad. In het begin kon ik mijn ogen er voor sluiten. Dan kneep ik ze stevig dicht. Plakte er voor de zekerheid mijn handen ook nog overheen. En ik hoopte dat ik verstopt was. Als een kindje dat midden in de kamer staat en
Ergens is het best een beetje gek. Iemand heeft het ooit bedacht. En het slaat eigenlijk nergens op. Maar dat heeft dan weer niemand bedacht. Ik heb het op gezocht. Wie het heeft bedacht. Eerst ontdekte ik dat het een tijdschrift is. In Nederland en België. Over Spiritualiteit. Nou. Dat
Iedereen die wel eens op een podium staat, weet dit al. Iedereen die wel eens een geheim had, weet dit ook. En iedereen die wel eens een geheim van een ander onthulde, is ook op de hoogte. Kortom, waarschijnlijk weten we dit allemaal. En toch vergeten we het weer. Misschien omdat
‘Jij wordt gewoon Dé Hanggroepjongeren Consulent van Nederland!’ zegt de al succesvolle ondernemer tegen me. ‘Wat een slecht idee’ denk ik.